Tek od Sicilske zlatne bule postaje Češka u pravom smislu kraljevstvom, jer su od tada njeni vladari redovito nosili kraljevsku titulu, sve do 1918. godine.
Dana 26. rujna 1212. godine Zlatnom bulom rimsko-njemačkog cara Fridrika II. uspostavljeno je nasljedno Češko Kraljevstvo. Ta tzv. Sicilska zlatna bula jedan je od najvažnijih pisanih povijesnih spomenika čeških zemalja. Već su u ranijim razdobljima postojali češki kraljevi, no njihove su titule bile nenasljedne (dodjeljivali su im ih carevi Svetog Rimskog Carstva, ali samo kao pojedinačnim osobama, na doživotno korištenje). Tek od spomenutog razdoblja Sicilske zlatne bule postaje Češka u pravom smislu kraljevstvom, jer su od tada njeni vladari redovito nosili kraljevsku titulu, sve do 1918. godine (u slučajevima spomenutih nenasljednih pojedinačnih tj. doživotnih kraljeva iz razdoblja prije Sicilske zlatne bule sinovi ili drugi nasljednici kralja na češkom prijestolju nakon njegove bi smrti dobili samo titulu vojvode).
Povijesni fenomen predstavlja činjenica da su carevi Svetog Rimskog Carstva mogli osobe proglašavati kraljevima pa čak i formirati nasljedna kraljevstva. Teoretski je, dakle, neki car mogao i druge teritorije ili dinastije unutar tog carstva podići na kraljevski rang. Ipak, carevi to u načelu nisu činili, tako da su tijekom cjelokupne povijesti Svetog Rimskog Carstva unutar njega postojala samo dva kraljevstva: Češka i Burgundija (Kraljevstvo Arles ili Arelat). Druge teritorije uzdizali su carevi samo do titule vojvoda, nadvojvoda (samo u slučaju Austrije) ili velikih vojvoda (samo u slučaju Toskane).
