Dana 19. ožujka 1739. rodio se u Francuskoj Charles-François Lebrun, jedan od važnih suradnika Napoleona Bonapartea. Lebrun je bio 30 godina stariji od Napoleona, tako da je pripadao najstarijoj generaciji njegovih suradnika. Među najvišim dužnosnicima Francuskog Carstva bio je upravo Lebrun najstariji. Određenu karijeru izgradio je Lebrun već prije Revolucije, u doba francuskih kraljeva iz dinastije Bourbon. Bio je kraljevski cenzor, a djelovao je i kao svojevrsni inspektor kraljevskih domena.
U vremenu nakon preuzimanja vlasti u Francuskoj, imenovao je Napoleon Lebruna trećim konzulom. Naime, na čelo Francuske došao je tročlani Konzulat, pri čemu je Napoleon bio prvi konzul i glavni donositelj odluka. Kad se Napoleon proglasio carem Francuza, dobio je Lebrun pompoznu titulu princa-nadrizničara Carstva (franc. Prince-Architrésorier de l’Empire).
Lebrun je od Napoleona dobio i nasljednu titulu vojvode od Piacenze (franc. Duc de Plaisance), koja se odnosila na grad Piacenzu u Italiji (otprilike između Milana i Parme). Naime, taj je dio Italije bio u doba Napoleona pripojen Francuskom Carstvu.
Kao nadrizničar Carstva pripadao je Lebrun u skupinu prinčeva velikih dostojanstvenika (franc. Princes Grands Dignitaires). Radilo se o elitnoj skupini u Carstvu, a Lebrun je imao pravo na oslovljavanje sa Son Altesse Sérénissime (hrv. Njegova Presvijetla Visost).
