Krajem srednjeg vijeka u dalekoj Koreji izumljeno je ubojito vatreno oružje – hwacha (hrv. otprilike vatrena kola). Radilo se o borbenoj spravi koja je mogla odjednom lansirati do 200 zapaljenih strijela ili raketa na udaljenost do oko 450 metara, iako su je u praksi zbog kiše i vjetra efektivan domet bio znatno kraći. Sastojala se od kola s dva kotača, a povrh kola je postavljena ploča s mnogo rupica promjera između 2,5 i 4 cm. U svakoj od njih bila je strijela uz koju je bio privezan tuljac ispunjen barutom, što znači da su strijele funkcionirale poput raketa. Kiša takvih projektila mogla je desetkovati gusto zbijene protivničke vojnike. Sprava je najčešće izrađena od borovine, rjeđe hrastovine.
Najpoznatija uporaba hwacha bila je u 16. stoljeću, prilikom korejskih obrambenih ratova protiv japanskih pokušaja ekspanzije na njihov poluotok. Najpoznatija bitka u tom kontekstu odigrala se kod utvrde Haengju u sjeverozapadnoj Koreji 1593. godine. Od 30.000 Japanaca utvrdu je branilo 3.400 Korejaca na vrhu brda. Unatoč brojčanoj nadmoći, Japanci su poraženi i natjerani u bijeg. Jedan od razloga korejske pobjede bilo je 40 hwacha montiranih na zid utvrde. Hwache su montirane i na neke korejske brodove te su učinkovito djelovale protiv japanske invazione flote.
Piše: Boris Blažina
