Drugog studenog 1721. godine Petar Veliki proglašen je imperatorom, čime je dobio carsku titulu poteklu iz zapadnjačke tradicije. Ranije su ruski vladari nosili titulu car koja u ruskom jeziku više odgovara europskom pojmu kralja. Tek je Petar Veliki bio prvi car u europskom imperijalnom smislu. Na ruskom jeziku i pismu ta se njegova nova titula pisala kao Император Всероссийский (hrv. sveruski imperator).
Nova titula imperatora teoretski je Petra Velikog izjednačavala s carem Svetog Rimskog Carstva, koji je u to doba bio Karlo VI. Habsburški. Izjednačavala ga je teoretski i s nekadašnjim carevima Bizanta. Neki europski vladari pobojali su se da bi Petar Veliki s titulom imperatora, koja je bila viša od titule kralja, mogao polagati pravo na vrhovnu vlast nad nekim kraljevstvima (tako je npr. car Svetog Rimaskog Carstva bio nadređen kralju Češke). Imperatorsku titulu priznale su Petru Velikom isprva samo Pruska, Poljska i Švedska, a tek su kasnije postupno tu titulu ruskim vladarima priznale i ostale države.
