Prvim kršćanima židovskog podrijetla sedmi dan u tjednu i dan odmora bio je šabat. Kao i svi dani židovskog kalendara, počinje navečer i traje do izlaska sunca. Prema našem kalendaru šabat počinje u petak navečer. Prvi kršćani nežidovskog podrijetla prebacili su dan odmora i molitve na rimski dan koji se zvao dies solis (dan Sunca) jer je prema evanđeljima Isus uskrsnuo treći dan nakon šabata. Tome odgovara današnja nedjelja te su taj dan počeli zvati danom Gospodnjim. Stoga je u mnogim romanskim jezicima naziv za nedjelju povezan s riječi Gospodin: francuski dimanche, talijanski domenica španjolski domingo.
Godine 321. Konstantin I. proglasio je dies solis obveznim praznikom i za kršćane i za mitraiste: “Svi sudci i stanovnici gradova te svi umjetnici trebaju mirovati na častan dan Sunca.” Od obveznog odmora bili su izuzeti seljaci ako su u pitanju bili hitni poljoprivredni radovi. Konstantin je time zadovoljio poklonike dviju religija, a sebe je i dalje na kovanicama prikazivao kao božanstvo Sol invictus (Nepobjedivo Sunce).
Piše: Marsela Alić
